ASTSUBAY OKULLARININ LİSANS SEVİYESİNE ÇIKARILMASI

Astsubay okullarının MYO yerine lisans seviyesine çıkarılması için yaptığım çalışmaların sonucu olarak Genelkurmay Personel Başkanından randevu istedim. Her zaman olduğu gibi ikinci gün randevu verdiler.

Özlük hakları ve eğitimimizin engellenmemesi konusunu görüşeceğiz. Personel Başkanlığının olduğu bölümde sanıyorum ‘ORBAY’ toplantı salonunda hazırlık yapmışlar. Ben yöneyim kurulumla gittim. Salona sandalyelere isimleri yerleştirmişler. Bizleri vakıf dernek şube başkanı albayımız karşıladı. İçeri girdik ve yerlerimizi aldık. Bir müddet sonra Personel Başkanı, Personel Şube Başkanı geldiler.

Onlarda yerlerini aldıktan sonra kısa bir hatır sorma konuşmalarını sonlandırdık. Sayın Personel Başkanımız. Bana hitaben “Sayın Başkanım Genelkurmayımızın kaşarlı simitleri meşhurdur. Sıcak sularımız termoslarımızdadır. Buyurun simitlerimizden ikram edelim .” Dedi. Taze simitleri lokmalık parçalara bölmüşler ve sırt tarafından yarmışlar ve içerisine eski kaşar koymuşlardı.

Ben; “Sayın Komutanım ben bunlardan yemem. Sizler bize simit parası verdiniz. Kaşar parası vermediniz. Kaşar paralarını sizler aldınız. Onun için ben yemem. Arkadaşlarım yiyebilirler” Dedim. İki veya üç arkadaşımız yemeye başladı.

Bu  ara ben; “Sayın komutanım,  siz Aziz Nesin’in “RIFATBEY NEDEN KAŞINIYOR” Hikayesini okudunuz mu? dedim. “Okumadım” dedi. Tavsiye ederim okuyun. Kaşar bende kaşıntı yapar. Ne zaman kaşar parası verirseniz o zaman bedenimiz alışır yiyebilirim. Şu anda kaşar parasını alabilmek için buradayım dedim.”

Bir anlık bir duralamadan sonra.

Personel Daire Başkanı;  “Sana da bir şey söylediğimiz zaman hemen ters bir cevap veriyorsunuz. Biz gönlümüzden geçeni ikram ettik. Böyle yapmayın” dedi.

“Başka nasıl ifade edebilirim, özlük haklarımızın verilmesi için çalışmanızı istiyorum dedim.”

Elbette ki ben yemedim. Arkadaşlarımdan birkaç tanesi yediler. Daha sonra ki ziyaretlerimizde bu tür konuşmalarımın belli seviyede etkilerini gördük.

Arkadaşlarıma sağlıklar dilerim.